W XVIII i XIX wieku muzyka mazurków stała się sławna i została przyjęta przez polski dwór, rosyjską arystokrację oraz niemieckie i angielskie sale balowe. Arystokraci używali mazurka jako znaku solidarności z uciskanym narodem polskim. Największą popularność taniec ten miał na zachodnich salonach w latach 30. i 40. XIX wieku.
Chopin zaczął komponować mazurki w 1825 roku. Wprowadził mazurka do muzyki artystycznej i próbował stworzyć polski styl narodowy. Jego podejście do mazurka opierało się na harmonii, kontrapunkcie i technikach klasycznych. Zastosowanie tych technik sprawiło, że mazurki były ciekawsze od tradycyjnych tańców. Dodał również elementy rytmiczne z Kujawiaka i Oberka.
Mazurek jest tańcem o potrójnym metrum, w którym po dwóch szesnastkach następują dwie ósemki. Rytm ten jest podobny do rytmu walca a deux temps. W mazurku stopa prowadząca jest skierowana do tyłu wzdłuż LOD, podczas gdy stopa prowadząca jest przed LOD. Drugi krok to arabeska, w której stopa prowadząca ciągnie się za stopą prowadzącą. Trzeci krok to krok hobble, gdzie lewa stopa jest uniesiona przed stopą wleczącą. Krok ten różni się od pas de polka, gdzie stopa prowadząca jest wyrzucona na bok.
Do najczęściej spotykanych kroków mazurka należy pas glaise, który wykonuje się poprzez lekkie sprężynowanie na prawej stopie. W mazurku występuje również pas tombe, który jest krokiem skomplikowanym. Jest to bardzo trudny krok mazurkowy, ale jest to najbardziej elegancki krok mazurkowy. Tour sur place jest jedynym krokiem mazurkowym, który nie zmienia ruchu stopy. Krok ten wykonuje się na wiele sposobów, ale wymaga on wigoru i szczególnej uwagi.
Melodia jest jednym z najważniejszych aspektów pisania piosenek. Pomaga uporządkować kompozycję i połączyć słuchacza z utworem. Melodia jest zwykle ułożona w okresie równoległym. Jest to kluczowa struktura melodyczna, z trzema nutami na pierwszym takcie, czterema nutami na drugim takcie i sześcioma lub ośmioma nutami na trzecim i czwartym takcie.
W połowie XIX wieku mazurki zaczęły się rozpowszechniać na Wyspach Brytyjskich. Były też powszechnie grane na Półwyspie Iberyjskim, oraz w Rosji. Taniec mazurkowy rozpowszechnił się we Włoszech, Austrii, Szwecji, na Wyspach Kanaryjskich, w Brazylii i innych częściach Europy. Mazurek był szczególnie popularny w europejskich salonach i salach balowych w latach 30. i 40. XIX wieku.
W XIX wieku taniec ten został wprowadzony do Stanów Zjednoczonych. Jego popularność wzrosła wśród legionów polskich we Francji podczas wojen napoleońskich. Wielu kompozytorów napisało mazurki, w tym Henri Cellarius, Mily Balakirev, Julian Cochran i Pyotr Ilyich Tchaikovsky. Ponadto kilku kompozytorów urodzonych w Curacao napisało mazurki. W pierwszej połowie XX wieku mazurki były szczególnie popularne na karaibskiej wyspie Curacao.
W połowie XIX wieku kilku kompozytorów zaadaptowało mazurka na fortepian. Aleksander Janta w swoim studium dziewiętnastowiecznej muzyki amerykańsko-polskiej wymienia trzydzieści mazurków.
Podobne tematy